Hunger for an Education: A Research Essay on the Case of South Sudan and the Voices of Its People

This manuscript is a research essay, which is distinguished by its reliance on systematic and empirical data coupled with an essay approach to the interpretation and presentation of the authors' perspectives and opinions.

The Republic of South Sudan is one of the newest of all African countries having become an independent state on July 9, 2011. After years of prolonged war, beginning in the mid-1950s, among different political, tribal, and military factions, and with the Sudan, the South Sudan is now a full-fledged country. The country continues to deal with the legacy of colonialism, genocide, and oppression, and is involved in a civil war. As a result of this legacy, the country faces many challenges especially in the development of a social, political, and economic infrastructure which can develop into a democratic state and implement a viable public school system that can feed universities and technical schools. At this time, approximately 42% of the country's population is below 14 years of age, and the "school life expectancy" index is only four years for males and even less for females. The educational system in the South Sudan can be described as disorganized, fragmented, and a "patchwork" of schools that are seasonal and temporary, and with a disjointed mission. Also, each of the ten states that comprise the country seems to function independently although there is a master plan for the overall country. Yet, common to all of these states is the lack of school buildings, teachers and support staff, and an organized and proven curriculum for all of the nation's youth. For this research essay, five South Sudanese persons, with a role in education were interviewed to identify the most critical problems in the current educational system. While the results of interviews are limited in representative scope, the results are strongly reflective of the condition of the educational system in the South Sudan. Various recommendations are suggested by the authors. दक्षिण सूडान गणराज्य 9 जुलाई 2011 को एक स्वतंत्र राज्य बनने के सभी अफ्रीकी देशों के नवीनतम में से एक है . लंबे समय तक युद्ध के वर्षों के बाद , विभिन्न राजनीतिक, आदिवासी , और सैन्य गुटों के बीच , 1950 के मध्य में शुरू , और सूडान के साथ , दक्षिण सूडान अब एक पूर्ण विकसित देश है . देश उपनिवेशवाद , नरसंहार , और उत्पीड़न की विरासत के साथ सौदा करने के लिए जारी है , और एक नागरिक युद्ध में शामिल है . इस विरासत का एक परिणाम के रूप में , देश विशेष रूप से एक लोकतांत्रिक राज्य में विकसित और विश्वविद्यालयों और तकनीकी स्कूलों फ़ीड कर सकते हैं कि एक व्यवहार्य पब्लिक स्कूल प्रणाली को लागू कर सकते हैं जो एक सामाजिक, राजनीतिक , और आर्थिक बुनियादी ढांचे के विकास में कई चुनौतियां हैं. इस समय, देश की आबादी का लगभग 42 % की उम्र 14 साल से कम है , और \" स्कूल जीवन प्रत्याशा \" सूचकांक पुरुषों के लिए केवल चार साल है और भी कम महिलाओं के लिए . दक्षिण सूडान में शिक्षा प्रणाली , बेतरतीब खंडित , और मौसमी और अस्थायी हैं कि स्कूलों की एक \" चिथड़े \" , और एक असंबद्ध मिशन के साथ के रूप में वर्णित किया जा सकता है . इसके अलावा , देश शामिल है कि दस राज्यों में से प्रत्येक में समग्र देश के लिए एक मास्टर प्लान है, हालांकि वहां स्वतंत्र रूप से कार्य करने लगता है. फिर भी, इन राज्यों में से सभी के लिए आम स्कूल भवनों , शिक्षकों और सहयोगी स्टाफ की कमी है, और देश के युवाओं के सभी के लिए एक संगठित और सिद्ध पाठ्यक्रम है . इस शोध निबंध के लिए , शिक्षा के क्षेत्र में एक भूमिका के साथ पांच सूडानी दक्षिण व्यक्तियों , वर्तमान शिक्षा प्रणाली में सबसे महत्वपूर्ण समस्याओं की पहचान करने के लिए बातचीत की गई. साक्षात्कार के परिणामों प्रतिनिधि दायरे में सीमित कर रहे हैं, परिणाम दक्षिण सूडान में शिक्षा व्यवस्था की हालत का दृढ़ता से विचार कर रहे हैं . विभिन्न सिफारिशों लेखकों ने सुझाव दिया है . 南苏丹共和国是非洲最新成立的国家之一，它于2011年7月9日宣布独立。经过了开始于20世纪中叶的长期战争，经过与苏丹不同的政治、族群以及军事宗派间的斗争后，现在的南苏丹是一个羽翼丰满的国家。国家持续与殖民主义、种族屠杀和压迫做斗争，并卷入内战。结果，国家面临着很多挑战，特别是社会、政治以及经济基础设施的发展可以使南苏丹发展为一个民主和独立发展大学、技术学校的公立学校系统的国家。如今，大约42%的国家人口年龄小于14岁，男性"人均预期受教育年限"指数只有四年，女性则更少。南苏丹的教育系统可以用混乱、脆弱以及"缝补"的临时性学校来形容。尽管整个国家有着宏大的计划，但似乎组成这个国家的十个州是独立运作的。这十个州的共同点是缺乏学校建筑物、教师和员工，以及全国年轻一代所需要的课程设置。本研究中采访了五个在教育中担任职务的南苏丹人，他们总结出目前南苏丹教育系统中最关键的问题。尽管访谈的结果在代表性上具有局限性，但结果仍然强烈地反应了南苏丹教育体系的现状。作者相应地提出了多种建议。 Die Republik Süd-Sudan ist einer der neuesten aller afrikanischen Länder, die am 9. Juli 2011 ein unabhängiger Staat geworden ist. Nach Jahren anhaltenden Kriegs, beginnend in der Mitte der 1950er Jahre zwischen verschiedenen politischen, Stammes- und militärischen Gruppierungen und den Sudan ist der Süd-Sudan jetzt ein vollwertiges Land. Das Land kämpft weiterhin mit dem Erbe des Kolonialismus, Völkermord und Unterdrückung und ist in einem Bürgerkrieg verfallen. Infolge dieses Erbe steht das Land vor vielen Herausforderungen vor allem bei der Entwicklung einer sozialen, politischen und wirtschaftlichen Infrastruktur, die es zu einem demokratischen Staat entwickeln und ein tragfähiges öffentliches Schulsystems implementieren kann, das Universitäten und technischen Schulen zu unterstützen in der Lage ist. Gegenwärtig sind etwa 42 % der Bevölkerung des Landes unter 14 Jahren alt und der Schulbesucherwartungsindex („school life expectancy") beträgt nur vier Jahre für Männer und noch weniger für Frauen. Das Bildungssystem in den Süd-Sudan kann man als desorganisiert, fragmentiert, und ein „Flickenteppich" von Schulen, die nur saisonal und befristet operieren, und mit einem separaten Auftrag. Auch jeder der zehn Staaten, die das Land bilden, scheint unabhängig voneinander zu funktionieren, obwohl es ein Masterplan für das gesamte Land gibt. Doch alle diesen Staaten gemeinsam ist der Mangel an Schulgebäuden, Lehrpersonen und Unterstützungsmitarbeiter_innen sowie ein organisiertes und bewährtes Lehrplan für die Jugend des Landes. Für das vorliegende Forschungsessay wurden fünf süd-sudanesische Personen mit einer Rolle im Bildungsbereich befragt, um die wichtigsten Probleme im aktuellen Bildungssystem zu identifizieren. Während die Ergebnisse der Interviews in Bezug auf ihre Repräsentativität begrenzt ist, sind die Ergebnisse stark kennzeichnend für den Zustand des Bildungssystems in Süd-Sudan. Verschiedene Empfehlungen werden von den Autor_innen vorgeschlagen. 9 Temmuz 2011' de bağımsızlığını ilan eden Güney Sudan Cumhuriyeti Afrika'nın en yeni ülkelerinden birisidir. 1950'lilerin ortasında farklı siyasi, kabile, ve askeri gruplar arasında ve Sudan' la başlayan, uzun yıllar süren savaştan sonra Güney Sudan bugün bağımsız bir ülkedir. Güney Sudan sömürgeciliğin mirası, soykırım ve \u0026lt;a href=\"http://www.hdfilmsitesi.org/baski-orda-turkce-dublaj-izle-tek-parca-ful…\"\u0026gt;baskı\u0026lt;/a\u0026gt;yla uğraşmaya devam ederken aynı zamanda iç savaşla uğraşmaktadır. Almış olduğu mirasın sonucu olarak, Güney Sudan özellikle kendisini demokratik devlet haline getirecek ve üniversiteleri ve teknik okulları destekleyecek uygulanabilir kamu eğitim sistemini sağlayacak olan sosyal, politik, ve ekonomik altyapının geliştirilmesi konusunda zorluk çekmektedir. Şu anda ülke nüfusunun yaklaşık olarak yüzde kırk iki'si on dört yaş altındadır ve okul hayatı beklenti endeksi erkekler için sadece dört yıl, kadınlar içinse dört yıldan daha azdır. Güney Sudan eğitim sistemi düzensiz, dönemlik, ve daimi olmayan okulların tutarsız bir misyonla parçalandığı eğitim sistemi olarak tanımlanabilir. Ayrıca her ne kadar ülke genelinde ana bir plan olsa' da, ülkeyi oluşturan on eyaletin her biri bağımsız olarak hareket ediyor görünmektedir. Oysa ki, eyaletlerin tamamında ortak olan nokta okul binalarının, öğretmenlerin ve destek personelin, ve ülke gençliğinin tamamı için hazırlanmış ve onaylanmış müfredat programının eksikliğidir. Bu arastirmada mevcut eğitim sistemindeki en ciddi problemleri tanımlamak amacıyla eğitim sisteminde rol alan beş Sudanlı kişiyle mülakat yapılmıştır. Her ne kadar mülakat sonuçları kapsam açısından sınırlı olsa' da, sonuçlar Güney Sudan eğitim sisteminin mevcut durumunu önemli ölçüde yansıtmaktadır. Bu bağlamda yazarlar tarafından çeşitli önerilerde bulunulmuştur. جمهورية جنوب السودان واحدة من أحدث الدول الإفريقية بعد أن أصبحت دولة مستقلة في 9 يوليه عام 2011. فبعد سنوات من الحرب الطويلة التي بدأت في منتصف خمسينات القرن العشرين بين فصائل سياسية وقبلية وعسكرية مختلفة، وكذلك مع السودان، أصبح جنوب السودان الآن دولة مستقلة كاملة السيادة، وتستمر الدولة في التعامل مع ما خلَّفَه الاستعمار والإبادة الجماعية والقهر، كما أنها متورطة في حرب أهلية. نتيجة لذلك الإرث، تواجه الدولة العديد من التحديات، بالأخص فيما يتعلق بإنشاء بنية تحتية اجتماعية وسياسية واقتصادية تمكنها من التطور لتصبح دولة ديمقراطية تطبق نظامًا تعليميًا حكوميًا صالحًا يمكنه أن يمد الجامعات والمدارس الفنية. وفي الوقت الحالي، حوالي2 4% من سكان الدولة دون سن الأربعة عشر عاما ومؤشر \"عمر القبول بالمدارس\" هو أربعة أعوام فقط للأولاد، بل وأقل من ذلك للفتيات. ويمكن وصف النظام التعليمي في جنوب السودان بأنه غير منظم ومفتت وأنه \"عمل غير مكتمل\" لمدارس تعمل بصفة موسمية ومؤقتة وبهدف غير مترابط، كما يبدو أيضا أن كل ولاية من الولايات العشرة التي تتكون منها الدولة تعمل بمفردها بالرغم من وجود خطة شاملة للبلد بأكملها. ويبقى الشيء المشترك بين جميع هذه الولايات هو قلة المباني التعليمية والمدرسين والموظفين المساعدين ومنهج دراسي منظم ثبتت كفاءته لجميع شباب هذه البلد. ومن أجل عمل هذا المقال البحثي، جرت مقابلة خمسة أشخاص من جنوب السودان لهم دور في العملية التعليمية لتحديد أكثر المشكلات خطورة في نظام التعليم الحالي. وبينما كانت نتائج أفراد المقابلات محدودة فيما يتعلق بالنطاق الذي يمثلونه، عكست النتائج بقوة حالة النظام التعليمي في جنوب السودان، ويقترح المؤلفون العديد من التوصيات.